Die Wöd is im Waundl, ois geht immer schnölla – Flugzeig, Düsentschets, Raketn.
Ois muas imma schnöller, hecha, weida, bessa sei.
Owa bleibt do koana moi steh und frogt si,
fogt si, was wirklich zöht.
Ollas rennt.
De Zeit rennt,
rennt so schnö wia nie:
Doch i bleib steh.
Wü amoi den Moment genießen,
so richtig den gaunzn Keapa spian:
de Luft in da Lunga,
de Fiaß am Bodn.
Wü amoi des Radl stoppen,
um amoi des Wichtige zum dakenna.
Nua ois draht se weida und draht se weida.
Kaum is Montag, is a scho Mittwoch.
Kaum hod ma Mittag gessen, legt ma sie wieda nieda
und der nächste Tag beginnt.
erschienen in unserer PDF-Beilage zur Nummer U84–85
Christoph Meller ist Schüler der HLW Horn. Zum Zeitpunkt des Erscheinens war er 15 Jahre alt.

Lesen Sie auch unsere Printausgabe!
