Petrus Forster-Sonnenburg
UND LISEI UND?

Da pamarantschnbua bin i.
Hinter meiner kugeln orangen,
vorder meiner kuglst du.
Schupfst hoit du die kloan,
oft treib i die großn.
Biawei, dianei, antnfeder.
Pamarantschnhansei, nudeldicke mötz.

Rutsch i ban eis,
luadahaö,
rutscht du ban grabn.
Mei orangenkopf weascht weiß
und deiner rommig. Schneemokloaner zopfn,
ascheikoite schwester.
Biawei, dianei, antntuck.

Biawei, dianei, antndreck.
Huck i an putzdunkln bagascht,
huckst du aufn winteröpfibam.
Du nochtfinstre drossel,
sog dei pamarantschnbruader.

Kimn oa ban bam, kimm oa,
oft sing ma wos zomm:
a kloa sunnbergtotzn und ’s wüdgfliglate schottseitmötzei.
Husige sänger firchtn si nit: husige kina.
Biawei, mötzei, antndreck.

Huck auf, i bin da kohlrobnschwoschze puger
und du de kloan reiterin.
Biawei, dianei, antndreck: weit hinterm see.
So kemma ma gor bis uggl oder towaschbach.
Biawei, dianei, norikerflug.

erschienen in unserer PDF-Beilage zur Nummer U84–85
mehr über Petrus Forster-Sonnenburg


Lesen Sie auch unsere Printausgabe!