Elisabeth Hafner
GÖTTIN

Elisabeth Hafner
GÖTTIN

wiaso hot da herrgott ka frau
frogt mi mei enkale
dea muss doch so allani sein
wia holtat ea dos aus
schau i hob mei mama
mein papa meine gschwista und di
wasst de menschn
hobm eam de frau anfoch ausradiert
sege manda hobn de göttin ibasegn
vagessn gmocht sderf kane gebn
allan herrschst sichs leichta
wos de leit so olles glabn

erschienen in unserer PDF-Beilage zur Nummer U84–85


Lesen Sie auch unsere Printausgabe!

🎧 Claudia Rosenwirth-Fendre
BUZZALAN – DREIE

Claudia Rosenwirth-Fendre
BUZZALAN – DREIE

Wenn i aan Ångeklågtn siehg,
in de Medien – in Håndschölln,

und links wia rechts schtehn
Wåchn nebm ihn –

in Gerichtssåål drinn –

dånn denk i bei mir:

Däs dreie seid’s aa amål
Buzzalan g’wesn.

Då schteht totnschtüll und

allanig

däs Wuart

M u a t t a

auf –

ziahgt de Schultarn ins Kreiz

und kriagt a G’wicht –

schwaara åls jeda Gailtåler Berg.

Text von der Autorin vorlesen lassen:

erschienen in unserer PDF-Beilage zur Nummer U84–85


Lesen Sie auch unsere Printausgabe!

Sylvia Bacher
DES KLANE SCHENIE

Sylvia Bacher
DES KLANE SCHENIE

voipockt mit sackaln und packaln
tauchi bei de kinda auf
eiglodn vun da schwiagatochta
zu ana ostajausn
mei sohn mocht ma de tir auf
im vurzimma fliagi glei
übara feangsteierts auto
des kind is no net auftaucht des
sitzt zwischn seine schpüsochn
im wohnzimma aufm bodn
east oisi de geschenke oblod
kumt da bua aufd fiaß um z’griaßn
vurm auspockn zerst de jausn mit
gaukau kaffee und turtn in da kuchl
des kind hupft aufn sessl
dossma ongst und bong wiad
greiftsi quer übern kuchltisch
a schokotöatchen vum tölla
und schtopft sis in mund
ois wos net einepasst
foit aufn tisch oda sessl oda bodn
de serviettn liagt nua zum schpaß do
iwoga bemeakung
auf zrechtweisn foigta net
maßregln mi de ötan
do wiada oba in da schui
schwierichkeitn kriagn außadem
sitzi net gean in da pickatn möschpeis
da bua geht schokovaschmiat
vum tisch zruck zu seine schpüsochn
da gonze fuaßbodn voi
mit steckbauschtana und klane autos
nachdemi mein gaukau austrunkn hob
setzimi zum enkal aufn bodn
in weisa vuraussicht hob i
sogoa am festtag jeans on
und hölf eam beim zsammraman
donn oba stauni er hot si ausm
aufklopptn mit küchnroininnerei
obgschtütztn poppndeckldeckl
vun ana schuachschochtl
a schutzdoch fia de autos baut ausm
untateuil a rompn ausgschnittn ois
eifoat zua garasch fir de klanarn autos
a praktische afoche idee
schweast beeindruckt vun sovü
geistiga regsomkeit und tatkroft
bleibtma nix ondars übrich
ois dem frotzn oda eigentli dena ötern
de monglndn maniern nochzusehn
gessn homma zsamgramt a
und gnua bewundat
jetzt wiad auspockt damit da klane
wüdfong net unruig wiad

erschienen in unserer PDF-Beilage zur Nummer U84–85


Lesen Sie auch unsere Printausgabe!

Norbert Johannes Prenner
DA GLUANE LUMP

Norbert Johannes Prenner
DA GLUANE LUMP

Norbert Johannes Prenner

I bin ois junga Bui scha gwéin,
a echta gluana Lump.
Zigreddn g’racht, die Kotz seggiat,
Bier drunga scha, auf pump.
Die Pfoat héing va da Housn ausa,
d´Schuich valian die Souhln,
und gstod in d´Schui géihn, wia sís ghead,
auf d’ Wiesn umatoulln.
Wos is nit ois, säud oll déi Joa,
auf insra Wöd bossiad?
Sou hod déi Zäut, wea häd si ’ s dochd,
van gluan uan großn Lumpm gmocht.

erschienen in unserer PDF-Beilage zur Nummer U84–85


Lesen Sie auch unsere Printausgabe!

Margit Heumann
DR EURO ROLLT

Margit Heumann
DR EURO ROLLT

Er ischt scho durch viel Händ ganga. Händ vo Gschäftslüt und Husfraua, Studeanta und Bura und Handwerker. Zletscht ischt er ama Landstricher us sim löchriga Hosasack gfalla und is Gräs grollt. A Kind heata gfunda. A Kind heat d’ Oga nöher am Boda. Und wenigr großspurige Gedanka im Kopf. Drum siacht’s, wenn ebbas am Weagrand glänzt.
»Bloß a Stückle Bleach! Obacht, du künnscht dir wehtoa«, rüaft da Papa, aber ’s Kind rennt glei druf zua, bückt si danoch und freut sie über sin Fund.
»Aso, an Euro«, set da Papa, »en muaß ebmer verlora ha.«
»Kann i ean bhalta?«, frogt ’s Kind. Es ischt scho so wit domeschtiziert, dass es da Unterschied zwüschat Mi und Di verinnerlicht heat, und des Kapitalismusgsetz – höher, witer, meh und wer am meischta heat, heat gewunna – würd eam bald amol bibrocht. Abr noch ischt so an Euro oafach schöa. Höfali kratzt’s da Dreack weag, blost da Stob furt und lota i dr Sunna ufblitza.
»Iatz hör uf und kumm endlich«, set da Papa. Dr Euro verschwindet i dr Kinderfuscht.
Dahoam kriagt er an Ehraplatz ufm Nachtkästle, würd jeda Tag poliert, gstreichlat und umazoagt. Bis d’Mama s’Kinderzimmer ufrumt. Sie steckt da Euro durch an Schlitz ina dunkle Böchs. Döt trifft er uf Kollega, Euro, Cent, Groscha, Schilling und soger a paar Rappa und Fränkli. Mit dr Zit sind immer meh dazuako, es ischt eng wora wia imana Sarg, dr Euro heat Angscht ka, dass er nia meh us deam Massagrab usakunnt.
Abr es ischt anders ko. Viel spöter heats uf oamol an furchtbara Schlag toa, Böchs ischt explodiert und d’Münza sind in alle Himmelsrichtiga usanandergspickt. Dr Euro ischt is Rolla ko, über a Kanta ahigstüarzt, witergrollt und im Schatta vomana Bom im Gräs legableba. Sither wartat er druf, dass ean a Kind findat und i dr Sunna ufblitza lot.

erschienen in unserer PDF-Beilage zur Nummer U84–85


Lesen Sie auch unsere Printausgabe!

Doris Leeb
DEAF I MOI EINI SCHAU?

Doris Leeb
DEAF I MOI EINI SCHAU?

Deaf i moi eini schau?
Na, so griaweg!
Und so vü Hoa!
A so a liabs Biaschal.
Aso! A Diandl is!
Na, wia d’Mama.
Und? Is er eh brav?
Jojo feigets na a weng, d’Mama.
Soid scho aufsteh.
Haha!
Muats babbat is er, ha?
Der werd se scho nu zaum wochsn.
Na Hauptsoch, se san gsund, geee?

erschienen in unserer PDF-Beilage zur Nummer U84–85


Lesen Sie auch unsere Printausgabe!

🎧 Eva Schreiber
DA BLADE BUA

Eva Schreiber
DA BLADE BUA

A Wochn nau Schui, die Zeignis san gschriem,
die Lehra gengan mit Kinda ins Bod.
Daun sitzns aufn Bangl und schaun, wos si duat.
Die Madln stengan bei da Dusch und
schaun umme zu d’ Buam.
De hupfm und springan und schrein wia bled,
ois obs ana mit an Messa ogstochn häd.
Do kummt da blade Bua,
und plötzlich is stü,
und daun schnappms eahm zu fünft
und zahn und zahn,
und da blade Bua losst sie foin.
Die Buam, de roin
eahm zum Wossa hin,
a Stessa no, und scho is er drin.
Do taucht er umme zu da Stiagn,
er kräut auffe und wischt si die Hoa aus da Stian.
Er nimmt an Auraund und springt
so hoch und so weit er nur kaun,
a richtig schene Oaschbombm mocht er daun.
Und jetzt is er da King,
wäu kana kaun so spritzn wia ea.
Supa Peda, heat ma jetzt die Madln schrein,
und die Buam, de hupfm und boschn ind Händ.
Die Lehra aum Bangl, de schaun si zfriedn au,
wia si maunchsmoi ois vo söba regln kau.

erschienen in unserer PDF-Beilage zur Nummer U84–85

Text von der Autorin vorlesen lassen:


Lesen Sie auch unsere Printausgabe!

Franziska Bauer
DA WÅSNSCHTOFFL

Franziska Bauer
DA WÅSNSCHTOFFL

Kennts es den Wåsnschtoffl ned?
A sötsaums Wesn, geht de Red,
woar hoiwat Mensch, hoib Wåssawesn.
Zwaa Fischa san im Schüüf draußt gwesn
und haum nan gfaungan mid an Netz.
Wiar der hot ausgschaut, woar ka Hetz!
Recht klaa, mit Schwimmheit zwischn d’Finga
(do muasst di fost zan Hinschaun zwinga),
gaunz vuller Schlaumm, de Nägl laung,
de Hoar vafülzt, dass an wird baung,
mit klaane Augn, da Mund gaunz blau,
schtöllt große weiße Zähnt zur Schau.
De Fischer haum no vuar da Nocht
des Mannderl schnöö zum Schloss hinbrocht,
ins Schloss, då, wo da Füarscht hot gwohnt.
Der hot de Fischer reich belohnt
und hot des Mannderl Stefan gnennt.
Von weither san de Leit hergrennt –
se haum den Schtoffel aunschaun woilln
und woitn eam Bewundrung zoilln.
Am Aunfang hot er Grås nur gfressen
und Fresch von Schlossteich mit Genuss.
S woar laung, bis er wos Kochts håt gessen
und gredt hat er eascht ganz am Schluss.
De Fiaschtntochter håt er megn,
de håt er no am liabstn gsegn,
weu de hot freindlich mit eahm gredt.
Wia dann des Joahr zu Ende geht,
då håt des Madl Hochzeit ghoitn.
De woit da Schtoffl mitgestoitn.
Er wollt a große Freid ihr måchn
und håt an Korb – ihr werds jetzt låchn –
zur Hochzeitståfl einatrågn:
Mit Fresch und Krotn und so Såchn!
De håt er auf de Tafel gschitt,
dass ålle Gäst im Sauseschritt
davongrennt san vor Schreck und Graus.
Da Schtoffl kennt si erscht net aus,
daunn schaumt er si und rennt zum Teich,
hupft eini und schwimmt zruck sogleich
übern Kanal zum Neusiedler See
durch Schüülf und Wåsen klingt sein Ade …
Und er woar derartig verlegn,
dass kaana eahm je wiedagsegn.


ANMERKUNG: Der Waasen ( ungarisch Hanság) ist ein ehemaliges Flachmoor im Südosten des Seewinkels, der über den Einserkanal entwässsert wird.

erschienen in der PDF-Beilage zur Nummer U84–85


Lesen Sie auch unsere Printausgabe!

Franziska Bauer
DER KÜMMERLINGSCHTAA IN KLEINHÖFLEIN

Franziska Bauer
DER KÜMMERLINGSCHTAA IN KLEINHÖFLEIN

In de Weinberg von Klaahöflein, do gibts an Schtaa,
den Kümmerlingschtaa, so wia eahm d’Leit nennan.
Fåst maunnshoch is der Grenzschtaa, olles aundre ois klaa,
va dem geht de Red, er vaneigt si in da Fruah
vuam erschten, der fleißi zur Oarbeit tuat rennan.

A Weinbaua hot za sein Buam amoi gsågt:
»Schee warads, waunn i no des Wunda dalebert,
dass da Kümmerlingschtaa si vor deiner, waunns tågt,
ois easchtm vabeigt! Seppl, waunns des nua gebert.«

Da Seppl tat gern wissen, ob wås draun is aun der Mär
und geht mit ana Deckn zan Grenzschtaa auf d‘ Nåcht.
Durt legt er si nieda zan Schloffn und hofft,
dass, waunn wer daherkummt, er schnö gnua erwåcht,
dass ois earschta am Schtaa er voabeigaungan wär.
Boid nach Mitternåcht heart er daunn Schriat und a Låchn,
und a gaunz oiter Maunn mit Blauschurz und Buttn
geht ois earschter vorbei, do kaunn ma nix måchn!
Der Kümmerlingschtaa, siacht er aus seiner Suttn,
tuat si gaunz tiaf vaneign, sowås siacht ma net oft!
Jetzt mecht da Sepp wissen, wer der Oide denn woar?
Er siacht, wia der Oide jedn Weinstock berührt
und an Segnsspruch flüstert, und då wird eam kloar:
Des muaß wohl der uroite Leseähnl sein.
Wann der kummt, daunn gibts guate Erntn beim Wein!

Am nächstn Tag woarn daunn de Weinbeern schon zeitig
scheen gschmackig und siaß, gaunz groß und voi Såft,
der gwiss dem Wein nåcha Berühmtheit vaschåfft.
Deswegn måcht der Sepp die Verbeugung nicht schtreitig
dem Lesähnl, und vor dem ziagt er den Huat:
Da Kümmalingschtaa waas gaunz guat, wås er tuat!


ANMERKUNG:

Die Prosafassung dieses Märchens ist hier nachzulesen:

https://www.sagen.at/texte/sagen/oesterreich/burgenland/petzoldt/kuemmerlingstein.html

© Clemens Mosch, via Wikimedia Commons

erschienen in der PDF-Beilage zur Nummer U84–85


Lesen Sie auch unsere Printausgabe!

Hans Kumpfmüller: FRANZ STELZHAMER

Hans Kumpfmüller:
franz stelzhamer

da stelzhamer franz is a dichda quen. ea woa a kolleg von rumpfl ägidius aus oberfucking gemeinde samaskira do zschaddeng undd. ea woa a a kolleg vo da oberfellner zilli aus großweiffendorf zmettmoch drom. ea is owa a a kolleg von goethe quen dea owa de innviadla mundoadd goa ned amoi beheaschd hod.
da stelzhamer franz hod deologie schduddiad obwoi a e goa ned bfoara woan is. da stelzhamer franz hod xofn obwoi a goa ned amoi gnua gäid fiass dringa kobd hod. da stelzhamer franz hod kuad obwoi se des domois scho ned kead hod. an stelzhamer franz hods vo da lemsbo kaud & vo da keglbo homsn a aussekaud. da stelzhamer franz hod gschrim „dahoam is dahoam“ obwoi ea e nia dahoam quen is.
& drozdem miassn heid oille aufschde wonn des liad xunga wiad wos ea gschrim hod. da bfoara, da leara, da biagamoasda, da vizebiagamoasda, de eggonomieredde, de schauschneida, dbfoarakechen, da schuideana, dschuikina, da schdeiazola &
da londesheibdleng & sei schafea
an londesheibdleng sei schdoivadredda min schafea
an londesheibdleng sei frau & ia schafea
da beziaxheibdleng & sei schafea
da londesschuiinschbeggda & sei schafea
da beziaxschuiinschbegda & sei schafea.
wei ma heizdox wo ma schnäi foan & schwa dringa
mechd unbedingd an schafea brauchd.

aus: Hans Kumpfmüller: Goidhaum & Logahauskabbe. Verlag Bibliothek der Provinz, Weitra 1997

Stephan Eibel: FÜR GERHARD JASCHKE

Stephan Eibel
FÜR GERHARD JASCHKE

das ganz große ereignis
nein nicht das!
das ganz ganz große ereignis
gerhard tot

am 8. soll er gstoren sein
dank ihm hab i verstandn
die niederflurstraßenbahnen
schließen vü z’schnell die türn

und selbstverständli wollt er lesen
an sein burtseltag – hab 
kan kalender – ober
7. april war gebongt

gerhard wara verschenka
hab i zu bettina vor jahrn gsagt
a schenka – großzügig und heiter
das einige als unterklassig verkanntn

tatjaschkeisch brachte er in die literatur
eine authentisch lässige lockerheit
die nicht in kategorien wie: „so was
is oba zu banal!“ zu erfassn is

ka noch so schwere aufgab
vermocht ihn in unfreiheit zwingen
er dozierte in der akademie der bildenden kunst
ostbahn kurti, günter brödl applaudierten mit den studenten

als dozent brillierte er imma auf den
stufen der ironie und absurdität
sogar beim briefe in kuverts steckn
in der gav lockerte er uns

und so auch sein schreibm
genial, neben nebensächlich
und niveau brechend einfach
und so lieb und warmherzig

 erst in den letzten jahren
lernt ich seine zornige seite
sein wollen ins gute, ins wohlwollende
ins gscheitere …

das bewunderte ich, die kraft
zur tat, wobei er diese gschicht hatte:
keinen körperlichen kampf
gewinnen zu können

 und ohne ingrid wär da gerhard
schon a a mensch gwesen
der si traut hätt, a genie zu sein
aber dank ingrid wald is er zu
einem geworden! gerhard for ever!

© Stephan Eibel , 2025

__________________

Elisabeth Hafner
SCHWOAZES ES LIEGT LEI ON DIA

Elisabeth Hafner
ES LIEGT LEI ON DIA

du muasst lei a bissl mea liabn
nocha warat ois guat
du muasst lei a bissl freindlicha wern
donn kloppt des schon mit uns zwa
und kochst holt noch a bissl bessa
es liegt lei on dia
wonn du nit so stua warast
wos mochst denn fir a finstas gsicht
de ondren fraun sand
vül freindlicha zu senare manda
de gresstn gauna
hobn seggewohl de liabstn fraun
host du imma behauptet
najo du werst es wohl wissn

erschienen in unserer PDF-Beilage zur Nummer U82–83
mehr über Elisabeth Hafner

Lesen Sie auch unsere Printausgabe!

Monika Kazda
HERBST

Monika Kazda
HERBST

Heit bin i gongan durchn Wold, durchs Lab
Send die Blattln goldn von de Bama getonzt
Homb mei Gsicht berührt
Hob in Hergott gspürt
De vaeiste Seel
Bei Monchen apperts im Olta außa
Dos Eis dos se sich zua glegt hobn
schmülzt dahin
Jetzt wird ois freiglegt
Und es tuat noch imma weh
Host geglabt es is ois vagessn
Oba jetzt appats aussa
Und imma noch reast drüba
Bei Monchn bleibts Eis
Bei denen tauts erst im Krematorium auf

erschienen in unserer PDF-Beilage zur Nummer U82–83

Lesen Sie auch unsere Printausgabe!

Elisabeth Hafner
SCHWOAZES MURGGALE

Elisabeth Hafner
SCHWOAZES MURGGALE

marandjosef
is des a schwoazes murggale
sogn de leit zur klanen gitschn
so a schwoarzes murggale
se schaugn zum vota
es is earm wia ausm gsicht gschnittn
de muatta was nit recht
wia se des kindle
dos se aus ihr außazogn hobn
gernhobn soll
ob se sich richtig gfrein derf
hot se nit imma ghert
nua de blondn de blauäuglatn
san de gonz richtign poppalan
oba ban nextn kind is e ois ondas
des biable hot strohblonde hoar
und himmelblaue äugalan

erschienen in unserer PDF-Beilage zur Nummer U82–83

Lesen Sie auch unsere Printausgabe!

Claudia Rosenwirth-Fendre
SEBM

Claudia Rosenwirth-Fendre
BUZZALAN – SEBM

Hurchn – jede Nacht –
wölches Auto wo schtehn bleibt –
bei wölchn Haus.

Hurchn –
wia lång a Motor wo laft.

Fest fluachn
auf de ångeblich

varlottarte Jugend.

Hiatz, wo er ålt is.

Åls wenn kana mehr wissat,
fia wiavül Junge er durchn Wind is,

sebm,

darweil SIE z’Haus
de Kindar kriagt håt –

nåch der Reih –

wia Schtiagnschtapflan.

erschienen in unserer PDF-Beilage zur Nummer U82–83


Lesen Sie auch unsere Printausgabe!

Eva Brislinger
DES WÖRTHERSEEMANDL IM CORONAWINTA

Jö, des Mandl schaut jo aus

wie a Mundschutz-Nikolaus,

trogt an Boat und schneid’t a Gsicht

als wie a obagscheida Wicht,

zagt mitm Finga stal noch obn:

»Von duat kummt bold des Christkind gflogn!«

Im Fassl drin is Jagatee.

Drum dompft er so, da Wörthersee.

erschienen in unserer PDF-Beilage zur Nummer U82–83

Lesen Sie auch unsere Printausgabe!

Anna Maria Lippitz
KEAZNLAICHTN

Anna Maria Lippitz
KEAZNLAICHTN

Keaznlaichtn
di Hintatia zua
und so a Gneat

’s Gedrischpl
schpalt si
zwischn di Fiaß

iban Hundkota
brotat da Weba
sei Fliagn

in da Heazkomma
zölt da Sensnmonn
di Schlog

a Schiachn
varamt
di Gluat

di hamlane Wärm
varachtin
di geitische Költn

lei dos ewige Bandle
schlingt si
ums zascheabnte Heaz

erschienen in unserer PDF-Beilage zur Nummer U82–83
mehr über Anna Maria Lippitz


Lesen Sie auch unsere Printausgabe!

Karl Forcher
KOHLNDIOXID-ZERTIFIKAT

S Wetta, dos spült ouft varruckt
mol is as haß, daunn wieda druckt
a Hoglsturm die Földa nieda.
Schoun kimmb die nächste Hitzwölln wieda.
Ma muass wos tuan, sogn di Prophetn,
ba dera Gschicht hülft net nur betn,
mia miassn einsporn s CO2. 
Glei is dos Ärgste daunn vorbei. 
Des Blöde an der gaunzn Gschicht:
A jeda sullt auf wos vazicht!
Jo des is bled, so heart ma sogn.
Sulln si douch de aundan plogn. 
Mei Fuaßobdruck, so haßts modern
is eh net grouß, ba Gott dem Herrn. 
I hob hiatz schoun nix zan lochn.
des sulln nur de do obn do mochn. 
Und de do obm haum a Idee.
Oda is as nur a Schmäh?
Wir mochn aus dem Dioxid
a Wertpapier, schoun san ma quitt.
Und fia des Papier vakafn uns fix
gaunz redli, ouhne olle Tricks,
orme Stootn des, wos si net emissieren.
Do werdn mir des Sporn net gspiarn
wal wos mia zvül in d’ Luft aufilossn
is in des Zertifikat gegossn. 
Jo, is bissl Göld für d’ Emissionen
des tuat si ollwal wirkli lohnen. 
Di Frog is holt, stimmb die Natur
dem windgen Haundel a no zua?


Lesen Sie auch unsere Printausgabe!

Laura Nußbaumer
BLACKOUT POETRY

Laura Nußbaumer
BLACKOUT POETRY

aus: Wolfgang Berchtold: Das Vorarlberger Schimpfwortbuch, Edition V, 2019; Blackout Poetry © Laura Nußbaumer

A Lichtspiel wio a schüchs Reh
spielat de Wal im Wald
wemma ’s Wassr ned golond. 

Wemma alle Polkappa gschmolza hon,
denn isch mi Dorf sicha o untr Wassr.
Wia in anra Schüssel isches in Nüziders,
in Vorarlberg, überall Berg vo denna ma
ins Tal schaua ka, und wenn an Fuchs
in da Südtiroler Siedlung gsaha würd,
schicken se de Jägr zums Revier markiera.
Weil z‘ Dorf ghört da Menscha, abr
de Wald o, und z‘ Meer und wemma immr
Meer wellen und wenn’s imma
haaßr würd, denn hon ma a agnes Meer
in Nüziders, können ganz neua Tourismus
macha, und da Wale in da Wäldr zuaschaua,
wia se zwüscha Hochsitz und Tanna
in da Lichtunga schimmern, und wenn
se zwüschat da Böm ussa kon,
in d‘ Südtiroler Siedlung schwimmen,
denn schickan ma d‘ Küschtawache,
dass se üser Revier markieren.

Liebe Laura – Was ist Blackout Poetry und warum findest du diese Technik spannend?
Einfach gesagt, Blackout Poetry ist das Übermalen oder Ausschwärzen von Teilen eines Texts, sodass nur wenige ausgewählte Worte übrigbleiben. Diese übrigen Worte ergeben einen neuen Kurztext: ein Gedicht. Ich finde diese Technik aus mehreren Gründen spannend, einmal weil sie der Angst vorm Weißen Blatt entgegenwirkt, man startet mit viel Text anstatt mit nichts und erschafft daraus was Neues. Man ist zugleich eingeengt, aber auch davon befreit, sich alles selbst ausdenken zu müssen.
Für mich persönlich war das Kennenlernen von Blackout Poetry der Moment, wo ich herausgefunden habe, wie ich mein Schreiben und Zeichnen/Malen miteinander verbinden kann. Wie bei Text-Bild-Collagen kann ich damit transmediale Kunstwerke erschaffen, und verschiedene Geschichten zugleich erzählen. Das reizt mich.

Wie bist du selbst auf Blackout Poetry gestoßen?
Ich habe es über das Internet kennengelernt, weil Blackout Poetry in Amerika bekannter ist als hier. Anfangs war ich neidisch, weil man mit der Englischen Sprache »leichter« spielen kann, wegen der einfachen Grammatik, aber Blackout Poems in Mundart zu gestalten, ist nochmal eine ganz andere Geschichte als in Hochdeutsch. Man braucht zwar weniger Grammatik, aber oftmals mehr Buchstaben.

Welches Buch/ welche Bücher hast du bereits für deine Black out Poetry verwendet?
Angefangen habe ich mit Büchern, die ich zuhause herumliegen hatte, und bei der Auswahl kam es oft auf die Papierqualität an. Die Seiten dürfen nicht zu dünn sein, wenn man direkt ins Buch malt, aber jetzt arbeite ich mehr digital. Zunehmend ist es interessanter, Texte von mir selbst oder befreundeten Schriftsteller:innen zu verwandeln. Für die Blackout Poems auf Vorarlbergerisch muss ich mal extra ins Ländle fahren, um ein Buch zu finden, in Wien hatte ich da Schwierigkeiten.

Was hast du selbst noch mit Black out Poetry vor?
Ich möchte gerne illustrierte Poesiebände damit veröffentlichen, das wäre super, auch Seite an Seite mit den Originaltexten wenn möglich. Das bietet sich an, wenn ich Gedichte in Blackout Poems verwandle, anstatt z.B.: eine Seite aus einem Roman.


aus: Wolfgang Berchtold: Das Vorarlberger Schimpfwortbuch, Edition V, 2019; Blackout Poetry © Laura Nußbaumer

Hiunddo hon ma
no echtes Wettr,
wenns so usschaut,
als ob de himmel ahabricht
ganz dicht wia a zelt voll
rega hängt, schwer und grau
und alls, was grüa isch,
alls was blau isch, isch weg,
und ma kann gar ned sega,
des isch mi wettr,
weil des isch echtes wettr,
ma ka nur lauscha, wias
a paar bundesländr wietr
dunna donnert, aber wenns
nur haß isch, kasch nix sega,
nur übr d‘ eisbära nochdenka,
und wenns koit isch, o ned,
weil san ma froh, dass es no
koit isch, denk an d‘ polkappa.
hiunddo hon ma no echtes
wettr und ned a klimakatastroph.

Gean gurrat de Wurm
i hon eam im Rega stoh lo.
Z neue Wetter isches Internet.
alle wellen mir vozella, was
se fürchterliches im Web gsaha hon,
und i find, des isch ok, aber bitte nur,
sarkastisch.
»nah, du nimmsch des ned ernscht,
do sin würklich Frauana im Internet,
dia machen Schluss mit dir, wenn du
sesch, du liabsch se nümma, wenn se
an Wurm wären«, set an Bekannta
und i gib zua, des nimm i ned ernscht.
I hoff, er o ned, aber guates Gespräch.


Lesen Sie auch unsere Printausgabe!

Thomas Schlager-Weidinger
SCHBEDA

(a schwaunengsaung)

schbeda dan wa wås
geng d’umwödfaschmudsung

schbeda dan wa wås
geng d’glimaeaweamung

schbeda dan wa wås
gengs årtnschdeam

schbeda dan wa wås
gengan hunga

schbeda dan wa wås
geng benochdeuligung

schbeda dan wa wås
geng d’ungerechdigkeid

schbeda dan wa wås
geng d’spoidung fon da gsöschofd

schbeda dan wa wås
geng de gschichdlfadraha

schbeda dan wa wås
gengan rechdsrugg

schbeda dan wa wås
gengan kriag

schbeda dan wa wås
gengs schbeda doa 


Lesen Sie auch unsere Printausgabe!

🎧 christof
ES IS GNUA!

christof
ES IS GNUA!

zaum gregnet
es hot eam zaum gregnet
koit
is a gfoin
und noss
hots eam zaum gregnet
es weiss
von in da fruah
liegt in lockn
auf da stross
zaum trogn
vü hot si zaum trogn
schwar
liegts auf da sö
des blede gwicht
zvü hot si zaum trogn
die freid
vor a bor dog
wurd heit
zvü hintafrogt
zaum stehn
wir miassn zaum stehn
schiach
tuans mit die leit
is so zum speibn
wir miassn zaum stehn
es brave vuik
frisst sott und blind
wos an liagn
von eana kimt
zaum regnan
es keat vü mehr zaum gregnet

Text vom Autor vorlesen lassen


Lesen Sie auch unsere Printausgabe!

Günther Pilarz
MEI LIABA SCHOLLI!

Ualaub! I hob fost scho glaubt, dos de Hockn vua Weihnochtn goa nimma aufheat. Unsa Oida hot an Tango gmocht wia no nie und so wos vo aupresst, na hawederi. Waunns wenigstns woam gwesn warad, sei Feia unta mein Hintan. Stottdessn hots nua ghaßn: Da Rohbau muass featig varoaht sei, bevuas Christkindl kummt. Kane Fensta auf da Baustö, dafia a festa Zopfn! Söbst aum Heisl woas voi huschi und de Kleweln woan ollawäu eigfruan. Domit is jetz Schluss! Desmoi sitzt mei Popsch ned auf ana tiafkühltn Klobrülln. Deamoi hob i eam in an Fliaga plaziat. In a poa Minutn is soweit, daunn is da Winta vuabei. Austräliaa, aim kaming! Glei siach i mein Spezl wieda, nauch dreißg Joah! Jetz oba schnö duachn Zoi. Kuatl, huhu! Seawas, du oide Hittn. Wo foah madn hi? Glei zu dia ham? Supi! Oba ans is ka Bemmal do da, eicha Mittogshitz kaunns uanlich. Waunns ned gach a koids Bia gibt, hauts mi aus de Bock. Wos? Es is east Siebane in da Fruah? Zmittog is no vü haaßa ois jetz? Marandjosef! Moch kan Schmäh heast. Hauptsoch, du drahst dei Klimaaunlog auf. Hä? Wengan Klimawaundl bleibts ogschoitn? Domit ned zvü Klumpat ausn Auspuff blost? Gott sei Daunk, mia san auf deina Ränsch. Oha, do steaht jo a deitscha Spruch iba da Tia – TRITT EIN BRING GLÜCK HEREIN – no des moch i glott. Oida, in deine via Wänd hots jo genauso a Offnhitz wia in deina Tschesn. Wos sogst? Des gheat zua eichan Mastaplan gengan Klimakollaps? Do gibts ka kuul daun? Is ned woa! Geh, gimma schnö a Hopfnkompott, i vaduascht. Nauchhea? Du host dei Sauna aufdraht? Wia in oide Zeitn? Und unsare Spiagleia mochst auf de haaßn Staana? Aha, Enagiespoan sogt ma dazua. Echt? Jo bist du Moped! Heast, waunnst ma ned auf da Stö a küühls Blondes vaeabst, kaunnst de Eia auf meina Glotzn mochn. Du, Kuatl, mia is heit ned nauch Schweißln. I hob ma des ibalegt, fiah mi zruck zum Äapoat, duat is klimatesiat. In Rest vaschiabn ma aufs nexte Moi. Daunn kummst du ume. Ah, i siach eam scho, in Flughofn. Woa leiwaund, dos ma uns wiedagsegn hobn. Oba jetz haßts auzahn, de dan scho eitscheckn. Bleib sauba und hoit de Uahn steif! Pfiati! Lossts des Gät offn, bin eh glei do! Hallooo! Woats auf mi, i wü mit! 

»Schatzi, woch auf! Du redsd im Schlof. Nix is mit Australien, du bist daham in deina Hapfn. I haß a ned Kuat, i bin dei Fraudi, de Isolde. Host mi? Und jetz ausse, aus de Fedan, sunst moch i da Fiaß!«


Lesen Sie auch unsere Printausgabe!

🎧 Harald Letonja
„koid, wäama, haaß!“

Harald Letonja
des woa da summa

di sunn üüwa da adria 
taucht unta in italien
da summa mocht si auf
zua nochtschicht in australien

des san di tog, des is da summa
und dea is goa net schlecht
füü schtund mit freid und one kumma
des mit uns zwaa deis wea ma recht

da koite winta hot uns hoat gmocht
mia san fost  festgfruan auf di sitz
daun hot di sun doch nou ums eck glocht
die hitz is kuman wii a blitz

mia zwaa hom gmeakt es passt ois zauman
ebbe und flut hom bei uns gwount
di büda hom jetz neie nauman
fiad nocht di sunn fian tog da mond

des woan di tog, des woa da summa
und dea woa goa net schlecht
füü schtund mit freid und oone kumma
des mit uns zwaa deis woa ma recht

mit soizign wossa füüst a floschn
dei poksts guat ein und nimmst mit haam
damit wiast du mi üwaroschn
draus mochst du eiswiafl dahaam

und wenns im winta zu laung koit bleibt
nimmst du zwaa fun di wiafl hea
wenn in die glasln daun di flut schteigt
daun is glei ois net mea sou schwea

des woan di tog des woa da summa
und dea woa goa net schlecht
füü schtund mit freid und one kumma
des mit uns zwaa deis is ma recht

Text vom Autor vorlesen lassen


Lesen Sie auch unsere Printausgabe!

Christine Neureiter-Schlack
KIMM MIT, IH ZOAG DA WAS!

Christine Neureiter-Schlack
KIMM MIT, IH ZOAG DA WAS!

Zwischn Kalifornien und Hawaii
da soll a grouße Insel sei.
Mechst mit mia amoi da hin?

Waa unvergesslich, ah für dih!
Wearst hiazt sagn: 
»Was soll dö Frag!
Sicher, is doh beste Lag!«
Guat, ih zoag dir was, kimm mit
schau, wos d Insel oaissi biet:

Grouß wia viermal s deutsche Land.
Plastikfloschn – ohne Pfand,
Zehn Meta tiaf türmt sih da Müll,
s Klima dort is mächtig schwül,
Neylonsackerl, Sisalschnia,
dö bsundre Roas vagessats nia.

Mittn draußt am Ozeo,
wachst an neuche Insel an,
halt gewiss a poor hundert Joahr,
des Lem im Meer wird friara goa!


Lesen Sie auch unsere Printausgabe!

Mara Original
KLIMASCHNITZL

Mara Original KLIMASCHNITZL

Mol haß, mol kolt, mol is es windig,
Des Klima is a bissl schwindlig.
Waß nit genau, wos es hetz wüll,
Mia is dos Wechsln anfoch zvül.

Is ka Faloss auf Johreszeitn, 
Im Mai konnst auf kan Berg mehr steign,
Weil Schnee no liegt, an Meta goa,
Bold brauch ma ’s Haubal ’s gonze Joah.

Konnst im Oktoba bodn gehn,
Des Wetta is duat echt vui schen.
De Sun de locht, a Summabriesn
Straft drüba, üba unsre Wiesn.

Es wochst des Gros, es blian de Bam,
Man fühlt sich glei als wia daham.
Oba richtig konn des olls net sein, 
De an a Pech, de ondan an Reim.

Mol frostets uns de Ernte weg, 
Da Hogl schlogt des Korn in Dreck,
Donn geht a Fluss mol wieda üba, 
De Nochrichtn volla Karastrophnbülda.

A Erdrutsch und a Murobgong,
De Kirchn mitn Chorgesong, 
Singt um de Opfa der Lawine,
Vom Obgong auf de Burgruine. 

Wenn wia nit schaugn, weats passian,
Des Klima weat uns hea panian,
Als wie a Schnitzl in da Fetten, 
weichgeklopft, nit zum darettn. 


Lesen Sie auch unsere Printausgabe!

Karin Seidner:
„koid, wäama, haaß!“

Karin Seidner

Kennts ned zfuaß gehn?
Oda radln?
Iba d’ Haisa
Dziagn mid d’ Öffis?

Woam – wäama – haaß, des woa amoi a Kindaspü
Äwig hea
Abracadabra hüft a nix mea
Miassn was tuan
Ans und ans zomzön

Hauruck und zomhöfn
Applaudiern allanich is ned gnua
Anstrengan hoid a bissl
Schmäh ohne
S is fünf vua zwöfe


Lesen Sie auch unsere Printausgabe!

Marina Kircher
DÅ WERD MA HA:AS

Ålso i håb mein persönlichn Klimawåndl schon hinta mia. Wår nit so schlimm – für mi hålt. Wias für di åndan woar, kånn i nit så:gn. Åba es redn no ålle mit mia.
Åba hiatz is Muatta Erdn im Klimawondl und mia samma schuld. Wemma mia nua a bisale weniga umafliagn tatn und a bisale weniga hatzn tatn, war guat, så:gn se. 
Då werd ma ha:s!
Freilich sollt ma ålle mitanond nit går aso wiastn. 
Mias ma wirklich ålles hå:bn, wås åndare hå:bn?
Mias ma wirklich ålles tuan, wås åndare tuan?
De Klimaleugna håbn jå a recht, wenn se så:gn, des werma nit ändan kennan, solång de Industrie und de Wöltmächte und Großkonzerne sovü:l Dreck må:chn in da Luft. Do werma mia på:r Östareicha di Wölt nit rettn. 
Klimawåndl håts ållweil schon gebn, Gletscha sand fri:ra a schon gschmolzn. Des si:gt ma, wenn do hiatz Bama und Hinige, wia da Ötzi, ausa a:pan aus:m Eis. 
Und vüle så:gn, wånns wärma werd, brauchnd se weniga hatzn und weniga in Urlaub fliagn, weil do ises ba uns a sche:n wårm.
Då werd ma ha:s!
Freili håbts es recht, åba den letztn Klimawåndl, de Muatta Erdn ghobt håt, håben anige Årtn nit ibalebt. Und seima uns ehrlich, mia Menschn seind a nit sehr ånpassungsfähig. Freilich kånn i aufs Schneeschaufln gern va:zichtn, aufs Eiskråtzn am Auto a. Åba i mechat nit umanondla:fn bei uns, wånn de Luft voll is mit Insektn, so groß wia Taubn, da Gårtn volla Wualtschker, riesige Å:masn und giftige Beißwürm. Auf de Berg aufesteign brauchst dånn a neamma, weil de ke:mman oba ins Tål. 
Ållweil Bådewetta manst? Wo werst denn noachand bådn gehen, wånn da See lei mehr a dreckate, lauwårme Låkn is und da Båch a neama rinnt?
Oba i vasteh de Leit, wånn se så:gn: mia ke:mma nix dagegn tuan. Weil de, wås eps tuan khe:ntn, de:nnan is es wuarscht. Solang de a Geld vadi:nan und guat vaka:fn, wånn se Pickalan auf se:nane Såchn klebn: »klimafreundlich produziert« »klimaneutral« und åndare Augenauswischatexte. Und ålle derwegn no des blede Plastikgschreapach und de teppatn Stromfressa ka:fn.
Då werd ma ha:s! 


Lesen Sie auch unsere Printausgabe!

Elfi Neubauer-Theis
BLOSS EN VERGLEICH

Elfi Neubauer-Theis
BLOSS EN VERGLEICH

Wonn so e klons Vieh
sich abmecht un rumwälzt
weil en sei Fell juckt
des arm Vieh en schlimme Ausschlag hot
’s  kratzt sich dabbich
un schleckt un butzt
un beißt sich selwer
un’ s grummelt un grunzt un werd gonz bees
un donn kummt aa noch en Omer Wasser
un en Tritt, dass es grad so durch d’ Gegend fliegt
des arm Vieh …
Stell dir vor: des Vieh isch die Erd
un de Mensch sei Krätz.


Lesen Sie auch unsere Printausgabe!

B. Jetschko
Seitm Kindagartn wasch ich mir die Händ nimma mitm warmn Wassa

B. Jetschko
Seitm Kindagartn wasch ich mir die Händ nimma mitm warmn Wassa

Der Grund is eigentlich einfach, aba braucht Hintergrundwissn: I bin in da Nähe da Lobau aufgwachsn. Damals, als des noch nicht schick war. Damals als no alle auf de Donauinsel wolltn und i nu in de Kindaschuhn gsteckt bin.

Mei Mama und i sind im Somma imma Schwimm’n gangen. Und im Winta imma Rodln. Jedn Nachmittag. Wei’ man muss ja draußn sei. Wobei in da Lobau, »an der frischen Luft sei« warscheinli sogar stimmt. Wenn’s doch de »grüne Lunge« Wiens is. Im Somma ham ma weng tragn müssn. Aber im Winta wurd ma as Kind ausgrüst: Leggings, Thermowäsch, Untaleiberl, Hosn, Pulli, Anorak – unförmig und bunt wie a Gummibärli, Handschuh – idealaweisn angnäht oda -bundn, damit ma’s ned verliert. (Und wenn’s ganz kalt war, a nu Skihandschuh drüba.)

Und dann san ma los maschiert. Schlittn am Bandl oder üba da Schulta. Meistens bei da Mama, weil ma selb zu klein war. Da sind die Kufn immer über de Straßn und de Stan gstolpert und ma selba glei mit. Wobei, wie i klein war, warn Bobs sehr beliebt. Entweda wie de Olympianer oder so richtige Ufo-Schüssln, wos an draht hat wie am Karussell, wenn ma den Hügel runterzischt is.

Schnee hama damals genug ghabt, trotz fehlenda Beschneiung im Marchfeld. Und Kinda warn a immer gegnug da. Manchmal zu viele, da hat man dann schaun müssen, wo ma richtig runter düst, ohne dass ma wen unfreiwillig mitnimmt. Deshalb war den einen super Rodelplatz am Staudamm obahalb vom Lobauspielplatz zu finden essentiell. Sobald dann de richtige Abfahrt unta großen Strapazen da war – mit oda ohne Schanzn – dann is’ runter und raufgrodelt oder gebobbt worden bis de Sonne untagangen is oda man vor Nässn durchgfrorn war. Spätestens dann hat ma Pause gmacht und sei Jausn und sei Tetrapackl bekommen – Apfl oda Orange, manchmal Kirsch. Dann hat ma den andern beim Rodln zugschaut. Meistn warn die größa oder habn nu wos anderes vorher zu tun ghabt. Nachdem ma mit da Jausn fertig war, hat ma sich beim Elternteil beschwert, dass kalt ist; nanu-na, Überraschung. Und hat di kleinen Fingern zwischn warmen Elternhändn, in Stoffhandschuhn, geribbelt bekommn. Das hat nie was bracht, außer für die Sekundn, wo de Händ gribbelt wordn sind, und deshalb hat ma – nach viel Sudern – dann wieder zampackt und is nach Haus’ marschiert.

Wia ma z’ Haus warn, sind die Knochn, da Körpa alles wieda woarm worden. Danach des Gsicht und de Wangn, aber am Schluss warn imma de Finga. Wie kleine Eiszapfn, haben s‘ braucht beim Auftaun. Aba jetz is so, dass ma Händwaschn muss, wenn ma heimkommt und das mit warmn Wassa, hat ma glernt. Aba, he, wenn i ’s Wassa aufdreh und mir die Händ wasch, dann wern di ned woarm, de wern wehat und beißn und stechn. I frag mei Mama, wie des geht und sie, ganz Krankenschwesta, erklärt, dass des mitm Wahrnehmn zu tun hat und ich des Wassa lauwarm aufdrehn soll. Ich mach das und es wird bessa, I schau mir meine Händ an und bin fasziniert.

Des nächste Mal Rodeln passiert genau desselbe. Aba diesmal fang i glei mitm lauwarmen an und – es is genauso wie beim ersten Mal. Weh, beißen, stechn. Ich frag gar ned, i dreh glei zruck. Und! De Händ erholn sich viel schnella. Ich bin scho wieda fasziniert; wie’s bei kleinen Kindern so is.

Beim nächstn Mal Rodeln dasselbe. Nur diesmal start i glei mitm kaltm Wassa und was Seltsames passiert: Meine Hände sind direkt warm! Wohlig warm und angenehm. Kein Justiern, kein Aua oda Beißn, einfach angenehm.

Ich erzähl’s meina Mama, sie glaubt’s nicht ganz. Aba es is mir egal, ich bin ein Genie und hab Weltgeheimnisse entdeckt. Da i aba ein vergessliches Genie bin, entschied ich mich imma meine Händ mit »kaltm« Wassa zu waschen. Weil, in jeda Situation des besser is. Ob im heißn Sommer oda eben im kaltn Winter. Und so is bis heut blieb und der Grund warum ich mir seitm Kindagartn die Händ nimma mit warmn Wassa wasch.

Warmduscher bin i trotzdem gebliebn, man muss ja ned übertreibn.


Lesen Sie auch unsere Printausgabe!

Wolfgang Kühn
OLLAS RAUNZT

Wolfgang Kühn
OLLAS RAUNZT

de an modschgan üwa de hitz im september
und de aundan meckan weus im juli scho herbstlt

de an rean wegn da inflation umanaund
und de aundan treaman weu eanare rabattpickal ogrennt san

de an lamadian wegnan zniadrichn bluaddruck
und de aundan brumman weu da zucka vü zhoch is

de an keppen wegn da besn schwiegamuada
und de aundan bentssn weus ka neix handy kriagn

de an jaumman weus scho beim hischaun blad wean
und de aundan maunzn weus goa kan appetit mea haum

de an sudan wegn jedn schas
und de aundan sempan weu si nia wos tuat

de an motzn weus fia nix a zeit haum
und de aundan jeian weu eana fad is im schedl

de an fäun umanaund weu rapid dauand valiat
und de aundan muarn weu de austria a net eftas gwinnt

de an mosan umanaund weus mitn göd imma enga wiad
und de audan sei’ln weu eana de haut beim oasch net zsaumgeht

de an meitan üwa de korruption va de politika
und de aundan mauln weu fia eana söwa nix dabei aussaschaut

i hea eana a zeitlaung zua
owa daun denk i ma:

so laungs raunzn
sans no hoibwegs gsund!


Lesen Sie auch unsere Printausgabe!

🎧 Veronika Unger
MIAZ UND LUIS

Veronika Unger
MIAZ UND LUIS

I bin hoit higaungan, wois Muas is fia Nochban. Die Miaz howi freuli schua iwa zehn Joah net mea gsegn, hiaz is sie im Oitasheim gstoam. Iwa neinzg is woan. A schens Oita. Bei da Toutnmess owa san meine Gdaunkn bei dem, wos i sunst ollawoi z tuan hob. Vau da letztn Baunk schau i aufd Leit voa mia. Kane Käpf, de tiaf hängan, net amoi in da erschtn Reih. Ma is hoit do, woi si´s gheat.

Aufm Weig vau da Kiachn zum Friedhouf aufi, betn nua weng den Rousnkraunz mit. „Ah, seavas, siacht ma di a amoi!“ heari äfta ois des Ave Maria. Schei ouft, weui da Trauazug is laung. I hob den Vadocht, dass vüi dabei san, de d Miaz goa net kennt hom. Des Umadumschaun gfoit ma, mittn zwischn meine Nochban, de i sunst eh nia, oda sötn siach und gib eana recht, wenns manan:“ Jo, beim Begräbnis siacht ma si gwiss!“ Wia ane vau sei, fühl i mi gach, dann dou wieda net, iagandwia oum driwa. Troutzdem drängl i mi fiari, znächst zua Gruam. Da Pforra faungt mit da Eisegnung au. Auf amol rinnts aus meine Augn, I kau´s net aufhoitn. Es rinnt und rinnt und I vaobschied mi voum letztn Bissl vau meina Kindheit.

I siach, wia d Miaz voa fuchzt Joah woa. Fia mi hot sie imma gleich ausgschaut, mit Koupftuach und Schiazn. wias hoit domois übli woa und an vaschmitztn Grinsn im ruassign Gsicht, wenn s ma mit ihre eadign Händ Oubst, frisch voum Bam broackt, hi ghoitn hot. D Händ hot´s dann owa schnö hintan Ruckn vasteckt und ois ob´s do wos Schwas mitschleppn miasst, is sie in iare Gummistiefl auf´s Föd oda ind´n Stoll davou gschluaft. Jo, Reinlikeit woa net ias. Mia haum imma schei Obstaund ghoitn, dass ma net ihre Fläh eingfaungan haum.

Die Keischn neman Woid am Berg oum, woa klua, a Vurraum und zwa Stum. In da anen hot ia Souhn Felix mit seina Famülie und in da aundan sie mit ian Bruada Luis gwouhnt. Ois klans Kind bin i a-, oda zwamol einigaungan, woi´s klane Hund gem hot, owa sunst bin i draußn bliem.

Ois i um die Zehne woa, is in´d Summaferien d Stiaftouchta vom Felix auf Bsuach kemman. Do bin i äfta zua ia aufi spuin gaungan. Da Sautroug woa dann unsa Planschbeckn. D Miaz hot uns a weng weit weg zuagschaut. Gach hot si do da Felix augschlichn, sei Muata pockt und mitsaumt iahn Gwaund ins Wossa gsetzt. D Miaz hot gschrian wia a Feakel, umadum gschlogn, owa da Felix hot´s festghoitn, dauss net aussi kennan hot. Noch a Weui is´ owa stui woan, hot wia a Hounikuchnpfead gstroit und wia a klans Kind im Wossa plaunscht. Frog mi owa net, wia vui Fläh des as Lebn koust hat.

Jo, d Miaz woa fia gwänli a ruhige Person, de gean kichat hot und mit iare weitn Schlurfschritt iara Orwat nochgaungan is. Laut is nua woan, wenn a Gwitta kemman is, oda da Luis bsouffn voum Wirtshaus.

Beim Erschteren is ´ s mit´n Weihwossakessl iwas gaunze Grundstickl grennt und dabei hot´s gotterbäamli gfluacht: „Kreizdividomini. Sakratirkn, Teifleini…“. Ia Listn woa öllnslaung, zflaung fia mei Gedächtnis.

Beim Zweiten hot´s n Bruada vafluacht, daweul´s voa iahm und sein Stock davaugrennt is und dazwischn „Höfts ma! Höfts ma! “ gschrian hot. Auf des Wetta hauma schua gwoat, waunn ma gsehn hom, wia da Luis mit ana Rücknlog den Berg aufischwaunkt is und haum uns jedsmoi vawundat, dass a dabei net hintiwa gfoiln is.

Iagandwaun ist d Miaz net mea nua, auf iahn Grund herum gwaundat, sundan weita fuat grennt. Etli Moi hot´s dann nimma hoam gfundn. Destawegn hots da Felix ins Oitasheim gem. Duat is erscht amoi gindli bod woan und obs das glaubst oda net, des hot ia gfoin, bis sie boid kan mea dakennt hot.

Da Luis is allan in seina Huam zruckbliem. Hot bei ana neichn Nochbarin Tog fia Tog a Stampal oghuit und ia dafia seine Fläh vaeabt, bis ´s iam sei Stampal nua mea draussn gem hot.

Jetzt owa steht da Soag vau da Miaz iwa dem voum Luis. Nua a Haundfui Eadn trennt´s von anaunda.

I schmeiß mei Bischl Föd- und Goatnbluman drauf. A lausigs Daunkschen fia die Fliedastraiß, de ma d Miaz jeds Fruajoah gschenkt hot.

*******************

Der Text wurde in unserer 3. Ausgabe von DialektSHOG gesendet – und kann – gemeinsam mit allen anderen Texten der Sendung – hier nachgehört werden:


Lesen Sie auch unsere Printausgabe!

Veröffentlicht am
Kategorisiert als TEXTE Verschlagwortet mit

HEINZ REINISCH
DA WIND IS A HUND

HEINZ REINISCH
DA WIND IS A HUND

a lüfterl is guat
owa da wind is a hund
der draht ma olls über
der deckt ma olls o
der schmeißt ma olls um
der zaht ma olls fuat
und jeda fetzn fliagt durch die gegend
er foahrt ma in d hoar
und gegen den wind
trau di liawa ned brunzn
da wind is a sau

aus: Heinz Reinisch:
„IS MA OLLAS UNTAKUMMAN – texte in dialekt und umgangssprache“
Eigenverlag, 2023
192 Seiten
Bestellung direkt beim Autor unter heinz.reinisch@gmx.at


Lesen Sie auch unsere Printausgabe!

Siljarosa Schletterer
BESAGTE NACHT

wenn der wind die gräser zerzaust
und dem see die schönsten locken schenkt
da holen wir das himmelsrauschen heim
messen sternfunkeln in traumweite
     unterm sterahimmel nennsch du s’dahoam
     dr tålkessel deckt ins mit gschichta zua
nua nachtfålter, ådler und d’sunnwendkäfer
zoaga ins‘n weg zum dem platzle des scho alleweil
a hintertiarle war in a andre walt
im feuerspiegel dann das wiederbegegnen
ein uferloses du – animalisch und warm
da öffne ich meine blüten den königskerzen gleich
bei dir pocht jahrtausendalter atem
     in die magie der sprachlosigkeit
     då bin i bei dir – inigekrocht
     in viel z’groaßes gwand und doch nackat
     nur d‘reach und a fux weras secha
     zuluage wia ma inser gschicht nüi schreiba
     mit herzpinsl und füarfårb


WordPress Cookie Hinweis von Real Cookie Banner