Michael Hess
ROTE RÜBEN IM ANGEBOT

Michael Hess
ROTE RÜBEN IM ANGEBOT

wos is, waun a rode ruabm-bauer bei da spö is? is a daun a roda rode ruabm-bauer?

und waun dea rode rode-ruabm-bauer seinan roden ruabm an raum baut, is a daun a roda rode ruabm-raum-bauer?

und waun a nochad den rodn ruabm raum a no rod ausmoint, is a daun a roda rode ruabm-roda-raum-bauer?

und wos is, wauns aus´m rodn rode-ruabm-bauern sein rodn rode ruabm-raum die rodn ruam raubm?

Aus: Michael Hess: Vers/Tand. Gedichte und Sprachspiele. edition lex liszt 12. Oberwart 2018

erschienen in unserer PDF-Beilage zur Nummer U84–85


Lesen Sie auch unsere Printausgabe!

🎧 Eva Schreiber
MAUNCHMOI BIN I LEITSCHEICH

Eva Schreiber
MAUNCHMOI BIN I LEITSCHEICH

Maunchmoi bin i leitscheich,
i waß ned warum.
Do wü i niemaund hean
und waun i wen siech,
daun weich i aus,
wäu plaudan warad ma jetzt a Graus.
Aum nextn Tog kauns scho gaunz aundas sei.
Do kaun i plaudan und lochn
und schmähfian dazua.
Do hau i mi in die Mass
und hob an richtign Spass.
Und muagn scho bin i wieda leitscheich,
i waß ned wieso.
Daun moch i die Tia zua
und bin gern fia mi,
tua lesn und sinniern und schreim
und genieß die Ruah,
und dass kana wos wü vo mia.
Maunchmoi bin i leitscheich.
I waß ned, warum.

Text von der Autorin vorlesen lassen

Dieser sowie weitere Texte von Eva Schreiber sind in unserer PDF-Beilage zur Nummer U84–85 erschienen.


Lesen Sie auch unsere Printausgabe!

Andrea Kerstinger
ES ZIPFT MI AUN

Andrea Kerstinger
ES ZIPFT MI AUN

Es zipft mi aun,
dass i imma nua hoff,
dass i des und des no schoff,
dass i jo vü mehr mochn kennt,
oba der Olltog mi ollewal darennt.
Es zipft mi aun,
die Politik in unsern Lond,
wir wissen eh: Ane woscht die ondre Hond,
die Scheinheiligkeit geht ma am Seickl,
mehr ojs d’Inflation und der Strompreisdeckl.
Es zipft mi aun,
dass die Leit imma nua
sudern und motschkern in ana Tour,
dass ana üban ondarn so vü waß,
mi mocht des olles net haß.
Es zipft mi aun,
die Diskussion üba Manderl und Weiberl,
wer damit onfongt, hot bei mir ka Leiberl,
wer mit wem – is mir doch blunzn,
miaß ma uns deswegn des Lebn verhunzn?
Es zipft mi aun,
dass nix, so wie’s süjn tadat, rennt,
sodass i mi ollewal nur aufregn kennt,
oba i hob von der Aunzipferei scho gnua,
denn eigentlich wü i doch nua mei Rua!

erschienen in unserer PDF-Beilage zur Nummer U84–85


Lesen Sie auch unsere Printausgabe!

Barbara Lindberg
DAHUAM

Barbara Lindberg
DAHUAM

Bin scha vü umgroast af dera Wöht,
owa nix hot ma sou stoak gföht:
Wia d‘ Bliamal hintan Stoll and ’n Haus,
and d‘ Schwolwal, wos heit wieda fluign aus.
Wia des Gfühl, wos i hob in Bialing,
wann da Uhu van Wold ins Dorf oī kling.
Wia isa olds Haus and as Gloúcknleitn,
do bin i dahuam and spirs scha va weitn.
Nindascht schmeickt as Föhd so wia durt,
i blei a bissl do, i mog nau net furt.
As Haus meicht i frogn noch d‘ olltn Leit
wos drin dalebt hom va Kumma and Freid.
Da Opa hot dazöhlt va friacha, mir is, ols wann i iam siag,
wia er nau wor a junga Bursch and a vü van Kriag.
Wann i huam kim, bin i as kluani Kind
wos laft mit ’n Drochn im Wind.
‚ S locht and strohlt vull Freid and Glick,
va da Oma is dann kemman a söhliger Blick.
Sie hot net vü ghobt, owa mia nau mehr geīm,
hot ma olls glehnt, wos i brauch fiars Leīm.
Af d‘ Nocht hots fia mir gsungan and gholtn d‘ Händ,
and hot bet an krawotischn Vata Unsa zan End.
Ihr Dirndl bin i gwein and bin´’s nau imma,
sie is in mein Herzn, I vagiss sie nimma.
Ban Dorfrand außi and da Friedhouf is net weit –
zind a Keazn au fiar deī, wos scha san in da Ewigkeit.

erschienen in unserer PDF-Beilage zur Nummer U84–85


Lesen Sie auch unsere Printausgabe!

Kathrin Rauscher
DIE HANTIGN GURKN

Kathrin Rauscher
DIE HANTIGN GURKN

Wannst as nau nid woaßt, guid,
daunn wirst as glei wissn:
Nid ümma sei Gurkn wos Herrlichs zan eissn.
Dou woan a poa’ Gurkn, deis woa eh mei Do‘,
so knackig, müd, softig, fost siaß woans zan G’schmo.
Ois Nochboarn im Gartl sei Kiawis umgleign,
rund, liacht und goa richtige Riesn seis gwein!
Die Gurkn – vull neidig, dei hom si beschwert,
warum sei nur »gria, dinn und laung sei«, hom’s great!
Da Herrgott hout zuigloust bei dea Plärrarei,
und owizischt, dass ollas blieb wia’s hiaz sei!
Dei Gurkn worn desweign gaunz zornig und grantig –
auf deis hinauf wurdn hold maunchi hibsch hantig.

erschienen in unserer PDF-Beilage zur Nummer U84–85


Lesen Sie auch unsere Printausgabe!

Hedda Pflagner
IN WANDL

Hedda Pflagner
IN WANDL

Unlängst bin i in mein Goartn ganga
Und wuitat meine Oleander giassn
Mit an Regenwossa
Ausn Wandl
Wor owa nur gaunz weni drin
In mein Wandl
Und wia i so richti einischau
Siach i zwoa Augn
Ui Jessas, do sitzt jo a Krout drin
In mein Wandl
Hot di Haxn aun d‘ Waund gluahnt
Vo mein Wandl
Ois tatats ausliften wuiln
Ganz gmiatli sitzt’s do
In mein Wandl
Und glotzt mi aun
Aus ihre schenan Kuaaugn
Najo, kluaner sans hoit
Und Wimpern homs a kuane
Trotzdem schein
Und i denk ma
Wia kummt di do aussa
Aus mein Wandl
Und i schau im Internet noch
Na, hupfn kauns nit
Is jo kua Frosch
Aber stean wuit is a nit
Sou komoud wia di da sitzt in Wossa
In mein Wandl
Oiso hob is Wandl auf di Seitn draht
Und ma denkt
So kummst aussi
Ausn Wandl
Waunst wüst
Und hobs in Rua lossn
Und wia i noch ana Weil wieder einischau
Wor’s Wandl laa
Und di Krout wor fuat…

Dieser Text sowie auch der Text „DRAUSST VON WANDL“ erschien in unserer PDF-Beilage zur Nummer U84–85 und kann dort kostenfrei nachgelesen werden.


Lesen Sie auch unsere Printausgabe!

Birgit Königshofer
OLLI INSRI VIECHAL

Birgit Königshofer
OLLI INSRI VIECHAL

»Olli insri Viechal« ist eine neue Erweiterung
des Kinderliedes »Alle meine Entchen« im hianzischen Dialekt.
Mit Liab gmocht, za d’Freid ‚docht.
Zum lebhaften, amüsanten Vor- und Mitsingen.

Olli insri Lampl
saei hiaz insri Gäst,
kemma ollwai wieda,
jo, dais is a Faest.

Olli insri Viecha
fraissn gen as Gros,
tui ma saei daun fuidan,
ui, dao is wos los!

Olli insri Schwoiwan
fliagn ba d’Lucka ei,
fuidan iri Jungan
zwitschaüln olliwail.

Olli insri Hiahna
laeign ins boild a Oa,
kima daun uans aeissn,
oda a glei zwoa.

Olli insri Biebal
wusln umadum,
suicha glei di Oidi,
wenn i zuwi kumm.

Olli insri Kotzn
saei zan Fuidan dao,
kinna hom a Mülli,
schlegga n’Taeigl o.

Olli insri Schwaeindl
quietschn vulla Fraeid,
aeippa tuids glei rainga,
Gatsch is niama weit.

Olli insri Antn
watschln umanaund,
suicha si di Schnaeickn,
fraissn ollahaound.

Olli insri Haoufmais
springa geen im Hei,
Kotzn hom heit Ausfluu,
Fried is no dawail.

Olli insri vüln Fliagn
khean hoid a dazui,
ärgert si as Madl,
fluicht a nao da Bui.

erschienen in unserer PDF-Beilage zur Nummer U84–85
mehr über Manfred Chobot


Lesen Sie auch unsere Printausgabe!

Christl Greller
MEIN MITTELBURGENLAND

Christl Greller
MEIN MITTELBURGENLAND

Am Sonntag
setzt der Neil den schwarzen Hut auf.
Erlaubt die Nahnl ihm
eine dünne lange Zigarre –
leise mißbilligend.

Am Sonntag
nimmt die Nahnl die schwarze Schürze um.
Die, die schön glänzt.

Am Sonntag
wollen die Enkel mit ihnen Computerspielen.
Aber der Neil
will immer gewinnen.

erschienen in unserer PDF-Beilage zur Nummer U84–85


Lesen Sie auch unsere Printausgabe!

Manfred Chobot
ZAN BSUACH EN ÜLMIZZ

Manfred Chobot
ZAN BSUACH EN ÜLMIZZ

déis is a schéins doaf
ols a bui bin i duat gwen mid meine öültan
offtn amul aussi mid ana freindin
fuan hauptplozz mocht de hauptschtross
an linkan winkl olso an rechtan nouch tenk
hianz tuats nouchad zur nekstn gmoa aussi fiarn
heind in da friia seind mia daun ooi
hiazzant hukkan mia in dea schtubn fo uan
buarn dea wos inta dar woucha en Wian hakklt
am wochnend kimmat ea si oilwaal
um sein wai ind de pflanzlan
a heind wiada ind mia seind
mid dea naanl alloan
dia muida tuat kropfa mocha
da bui muiss no in wosn maan
i fazööl eng a bleads gschichtl
deas wo mia net ausn schedl naussi geat
tui fei zuilousn – woast de sau hoit nuit geaum
oftn fuig neim aun wuig – hir nix möön weutn
dea laten guifn weat naha keufen – poin feut
doiktn oftn gaun schuikn weat kuifn den sau…
olsat saig i – mia haumb di nit gmui farschtaunda
nuisa sau hoit nuit geaum oftn fuig nim aun wuig
hir nix möön weutn dea laten guifn – naha
weatn kuifn zweng meina meissn mia schuibm s faadl…
mia woggln min schädl hini and heri buarn mhmmm
…nochad nuisa faddl follant zuit schui gwen
haun i gnedi aounghéibt en aompa zan laarn
…oftn säig i weul i haun gmui – si is gföüt
mhmmm i muiss gugizzn mhmmm
i piin gwéin am föld – wults an wai?
prooscht dass de gurgl net farooscht!
mei liabsti fo Minga draustn
hod offtn ols fuul obgegneisst

ÜBERSETZUNG INS HOCHDEUTSCHE


Zu Besuch in Illmitz
das ist ein schönes Dorf
als Bub bin ich mit meinen Eltern
dann hin mit einer Freundin
vor dem Hauptplatz macht die Hauptstraße
einen linken Winkel also einen rechten nach links
und führt dann zum nächsten Dorf
heute in der Früh sind wir dann hin(unter)
jetzt hocken wir in der Stube von einem
Bauern der unter der Woche in Wien arbeitet
am Wochenende kümmert er sich immer
um seinen Wein und die Pflanzen
auch heute wieder und wir sind
mit der Oma allein
die Mutter macht Krapfen
der Bub muss den Rasen mähen
ich erzähl euch eine blöde Geschichte
die mir nicht aus dem Kopf geht
hör nur zu woast de sau hoit nuit geaum
oftn fuig neim aun wuig – hir nix möön weutn
dea laten guifn weat naha keufen – poin feut
doiktn oftn gaun schuikn weat kuifn den sau…

also sage ich – wir haben dich nicht gut verstanden
nuisa sau hoit nuit geaum oftn fuig nim aun wuig
hir nix möön weutn dea laten guifn – naha
weatn kuifn
meintwegen müssen wir das Ferkel schieben
wir wackeln mit dem Kopf hin und brummen mhmmm
danach unser Ferkel follant zuit schui gwen
habe ich begonnen den Eimer schnell zu leeren
…dann sage ich weil ich habe genug – mir reicht es
mhmmm ich kriege Schluckauf mhmmm
ich bin am Feld gewesen – wollt ihr einen Wein?
Prost damit die Gurgel nicht verrostet!
meine Freundin aus München (draußen)
hat alles verstanden

erschienen in unserer PDF-Beilage zur Nummer U84–85


Lesen Sie auch unsere Printausgabe!

Manfred Chobot
INSA BRUNN

Manfred Chobot
INSA BRUNN

i schtee aun deara bidn fo insan brunn
glei nebm da kiara fo da gmeinti
ind i loss es wossa en mein grui rinna
offtn schteat a maun néibm mia – 
daumits du di ausdakenna tuast
deas wossa fon insriga kwölln
is eiskolt gaunz füül gsund
fia insrige niandln de waumpn
de bloudan olsa tuas fei füül tschechan
insrige gmoa is hundart-siab-zian meta 
iban meea oba des wossa fo insara kwölln
kimmt aus hundart-fiiri-dochzg meta
des hoast dass mia insa wossa 
ausn meea aussi huln tan
olsa tuats a wengale solzich schmekka 
owa gee des haun i nit gwisst

ÜBERSETZUNG INS HOCHDEUTSCHE


UNSER BRUNNEN
ich stehe an der Pipe von unserem Brunnen
gleich neben der Kirche der Gemeinde
und lasse das Wasser in meinen Krug rinnen
dann steht ein Mann neben mir –
damit du dich auskennst
das Wasser von unserer Quelle
ist eiskalt sehr sehr gesund
für unsere Nieren den Bauch
die Blase also trink es nur viel
unsere Gemeinde liegt hundertsiebzehn Meter
über dem Meer aber das Wasser unserer Quelle
kommt aus hundertvierundachtzig Metern
das heißt dass wir unser Wasser
aus dem Meer herausholen
also schmeckt es ein wenig salzig
aber geh das habe ich nicht gewusst

erschienen in unserer PDF-Beilage zur Nummer U84–85


Lesen Sie auch unsere Printausgabe!

Franziska Bauer
DA WÅSNSCHTOFFL

Franziska Bauer
DA WÅSNSCHTOFFL

Kennts es den Wåsnschtoffl ned?
A sötsaums Wesn, geht de Red,
woar hoiwat Mensch, hoib Wåssawesn.
Zwaa Fischa san im Schüüf draußt gwesn
und haum nan gfaungan mid an Netz.
Wiar der hot ausgschaut, woar ka Hetz!
Recht klaa, mit Schwimmheit zwischn d’Finga
(do muasst di fost zan Hinschaun zwinga),
gaunz vuller Schlaumm, de Nägl laung,
de Hoar vafülzt, dass an wird baung,
mit klaane Augn, da Mund gaunz blau,
schtöllt große weiße Zähnt zur Schau.
De Fischer haum no vuar da Nocht
des Mannderl schnöö zum Schloss hinbrocht,
ins Schloss, då, wo da Füarscht hot gwohnt.
Der hot de Fischer reich belohnt
und hot des Mannderl Stefan gnennt.
Von weither san de Leit hergrennt –
se haum den Schtoffel aunschaun woilln
und woitn eam Bewundrung zoilln.
Am Aunfang hot er Grås nur gfressen
und Fresch von Schlossteich mit Genuss.
S woar laung, bis er wos Kochts håt gessen
und gredt hat er eascht ganz am Schluss.
De Fiaschtntochter håt er megn,
de håt er no am liabstn gsegn,
weu de hot freindlich mit eahm gredt.
Wia dann des Joahr zu Ende geht,
då håt des Madl Hochzeit ghoitn.
De woit da Schtoffl mitgestoitn.
Er wollt a große Freid ihr måchn
und håt an Korb – ihr werds jetzt låchn –
zur Hochzeitståfl einatrågn:
Mit Fresch und Krotn und so Såchn!
De håt er auf de Tafel gschitt,
dass ålle Gäst im Sauseschritt
davongrennt san vor Schreck und Graus.
Da Schtoffl kennt si erscht net aus,
daunn schaumt er si und rennt zum Teich,
hupft eini und schwimmt zruck sogleich
übern Kanal zum Neusiedler See
durch Schüülf und Wåsen klingt sein Ade …
Und er woar derartig verlegn,
dass kaana eahm je wiedagsegn.


ANMERKUNG: Der Waasen ( ungarisch Hanság) ist ein ehemaliges Flachmoor im Südosten des Seewinkels, der über den Einserkanal entwässsert wird.

erschienen in der PDF-Beilage zur Nummer U84–85


Lesen Sie auch unsere Printausgabe!

Franziska Bauer
DER KÜMMERLINGSCHTAA IN KLEINHÖFLEIN

Franziska Bauer
DER KÜMMERLINGSCHTAA IN KLEINHÖFLEIN

In de Weinberg von Klaahöflein, do gibts an Schtaa,
den Kümmerlingschtaa, so wia eahm d’Leit nennan.
Fåst maunnshoch is der Grenzschtaa, olles aundre ois klaa,
va dem geht de Red, er vaneigt si in da Fruah
vuam erschten, der fleißi zur Oarbeit tuat rennan.

A Weinbaua hot za sein Buam amoi gsågt:
»Schee warads, waunn i no des Wunda dalebert,
dass da Kümmerlingschtaa si vor deiner, waunns tågt,
ois easchtm vabeigt! Seppl, waunns des nua gebert.«

Da Seppl tat gern wissen, ob wås draun is aun der Mär
und geht mit ana Deckn zan Grenzschtaa auf d‘ Nåcht.
Durt legt er si nieda zan Schloffn und hofft,
dass, waunn wer daherkummt, er schnö gnua erwåcht,
dass ois earschta am Schtaa er voabeigaungan wär.
Boid nach Mitternåcht heart er daunn Schriat und a Låchn,
und a gaunz oiter Maunn mit Blauschurz und Buttn
geht ois earschter vorbei, do kaunn ma nix måchn!
Der Kümmerlingschtaa, siacht er aus seiner Suttn,
tuat si gaunz tiaf vaneign, sowås siacht ma net oft!
Jetzt mecht da Sepp wissen, wer der Oide denn woar?
Er siacht, wia der Oide jedn Weinstock berührt
und an Segnsspruch flüstert, und då wird eam kloar:
Des muaß wohl der uroite Leseähnl sein.
Wann der kummt, daunn gibts guate Erntn beim Wein!

Am nächstn Tag woarn daunn de Weinbeern schon zeitig
scheen gschmackig und siaß, gaunz groß und voi Såft,
der gwiss dem Wein nåcha Berühmtheit vaschåfft.
Deswegn måcht der Sepp die Verbeugung nicht schtreitig
dem Lesähnl, und vor dem ziagt er den Huat:
Da Kümmalingschtaa waas gaunz guat, wås er tuat!


ANMERKUNG:

Die Prosafassung dieses Märchens ist hier nachzulesen:

https://www.sagen.at/texte/sagen/oesterreich/burgenland/petzoldt/kuemmerlingstein.html

© Clemens Mosch, via Wikimedia Commons

erschienen in der PDF-Beilage zur Nummer U84–85


Lesen Sie auch unsere Printausgabe!

WordPress Cookie Hinweis von Real Cookie Banner