Maunchmoi bin i leitscheich, i waß ned warum. Do wü i niemaund hean und waun i wen siech, daun weich i aus, wäu plaudan warad ma jetzt a Graus. Aum nextn Tog kauns scho gaunz aundas sei. Do kaun i plaudan und lochn und schmähfian dazua. Do hau i mi in die Mass und hob an richtign Spass. Und muagn scho bin i wieda leitscheich, i waß ned wieso. Daun moch i die Tia zua und bin gern fia mi, tua lesn und sinniern und schreim und genieß die Ruah, und dass kana wos wü vo mia. Maunchmoi bin i leitscheich. I waß ned, warum.
Es zipft mi aun, dass i imma nua hoff, dass i des und des no schoff, dass i jo vü mehr mochn kennt, oba der Olltog mi ollewal darennt. Es zipft mi aun, die Politik in unsern Lond, wir wissen eh: Ane woscht die ondre Hond, die Scheinheiligkeit geht ma am Seickl, mehr ojs d’Inflation und der Strompreisdeckl. Es zipft mi aun, dass die Leit imma nua sudern und motschkern in ana Tour, dass ana üban ondarn so vü waß, mi mocht des olles net haß. Es zipft mi aun, die Diskussion üba Manderl und Weiberl, wer damit onfongt, hot bei mir ka Leiberl, wer mit wem – is mir doch blunzn, miaß ma uns deswegn des Lebn verhunzn? Es zipft mi aun, dass nix, so wie’s süjn tadat, rennt, sodass i mi ollewal nur aufregn kennt, oba i hob von der Aunzipferei scho gnua, denn eigentlich wü i doch nua mei Rua!
Bin scha vü umgroast af dera Wöht, owa nix hot ma sou stoak gföht: Wia d‘ Bliamal hintan Stoll and ’n Haus, and d‘ Schwolwal, wos heit wieda fluign aus. Wia des Gfühl, wos i hob in Bialing, wann da Uhu van Wold ins Dorf oī kling. Wia isa olds Haus and as Gloúcknleitn, do bin i dahuam and spirs scha va weitn. Nindascht schmeickt as Föhd so wia durt, i blei a bissl do, i mog nau net furt. As Haus meicht i frogn noch d‘ olltn Leit wos drin dalebt hom va Kumma and Freid. Da Opa hot dazöhlt va friacha, mir is, ols wann i iam siag, wia er nau wor a junga Bursch and a vü van Kriag. Wann i huam kim, bin i as kluani Kind wos laft mit ’n Drochn im Wind. ‚ S locht and strohlt vull Freid and Glick, va da Oma is dann kemman a söhliger Blick. Sie hot net vü ghobt, owa mia nau mehr geīm, hot ma olls glehnt, wos i brauch fiars Leīm. Af d‘ Nocht hots fia mir gsungan and gholtn d‘ Händ, and hot bet an krawotischn Vata Unsa zan End. Ihr Dirndl bin i gwein and bin´’s nau imma, sie is in mein Herzn, I vagiss sie nimma. Ban Dorfrand außi and da Friedhouf is net weit – zind a Keazn au fiar deī, wos scha san in da Ewigkeit.
Wannst as nau nid woaßt, guid, daunn wirst as glei wissn: Nid ümma sei Gurkn wos Herrlichs zan eissn. Dou woan a poa’ Gurkn, deis woa eh mei Do‘, so knackig, müd, softig, fost siaß woans zan G’schmo. Ois Nochboarn im Gartl sei Kiawis umgleign, rund, liacht und goa richtige Riesn seis gwein! Die Gurkn – vull neidig, dei hom si beschwert, warum sei nur »gria, dinn und laung sei«, hom’s great! Da Herrgott hout zuigloust bei dea Plärrarei, und owizischt, dass ollas blieb wia’s hiaz sei! Dei Gurkn worn desweign gaunz zornig und grantig – auf deis hinauf wurdn hold maunchi hibsch hantig.
Unlängst bin i in mein Goartn ganga Und wuitat meine Oleander giassn Mit an Regenwossa Ausn Wandl Wor owa nur gaunz weni drin In mein Wandl Und wia i so richti einischau Siach i zwoa Augn Ui Jessas, do sitzt jo a Krout drin In mein Wandl Hot di Haxn aun d‘ Waund gluahnt Vo mein Wandl Ois tatats ausliften wuiln Ganz gmiatli sitzt’s do In mein Wandl Und glotzt mi aun Aus ihre schenan Kuaaugn Najo, kluaner sans hoit Und Wimpern homs a kuane Trotzdem schein Und i denk ma Wia kummt di do aussa Aus mein Wandl Und i schau im Internet noch Na, hupfn kauns nit Is jo kua Frosch Aber stean wuit is a nit Sou komoud wia di da sitzt in Wossa In mein Wandl Oiso hob is Wandl auf di Seitn draht Und ma denkt So kummst aussi Ausn Wandl Waunst wüst Und hobs in Rua lossn Und wia i noch ana Weil wieder einischau Wor’s Wandl laa Und di Krout wor fuat…
Dieser Text sowie auch der Text „DRAUSST VON WANDL“ erschien in unserer PDF-Beilage zur Nummer U84–85 und kann dort kostenfrei nachgelesen werden.
»Olli insri Viechal« ist eine neue Erweiterung des Kinderliedes »Alle meine Entchen« im hianzischen Dialekt. Mit Liab gmocht, za d’Freid ‚docht. Zum lebhaften, amüsanten Vor- und Mitsingen.
Olli insri Lampl saei hiaz insri Gäst, kemma ollwai wieda, jo, dais is a Faest.
Olli insri Viecha fraissn gen as Gros, tui ma saei daun fuidan, ui, dao is wos los!
Olli insri Schwoiwan fliagn ba d’Lucka ei, fuidan iri Jungan zwitschaüln olliwail.
Olli insri Hiahna laeign ins boild a Oa, kima daun uans aeissn, oda a glei zwoa.
Olli insri Biebal wusln umadum, suicha glei di Oidi, wenn i zuwi kumm.
Olli insri Kotzn saei zan Fuidan dao, kinna hom a Mülli, schlegga n’Taeigl o.
Olli insri Schwaeindl quietschn vulla Fraeid, aeippa tuids glei rainga, Gatsch is niama weit.
Olli insri Antn watschln umanaund, suicha si di Schnaeickn, fraissn ollahaound.
Olli insri Haoufmais springa geen im Hei, Kotzn hom heit Ausfluu, Fried is no dawail.
Olli insri vüln Fliagn khean hoid a dazui, ärgert si as Madl, fluicht a nao da Bui.
déis is a schéins doaf ols a bui bin i duat gwen mid meine öültan offtn amul aussi mid ana freindin fuan hauptplozz mocht de hauptschtross an linkan winkl olso an rechtan nouch tenk hianz tuats nouchad zur nekstn gmoa aussi fiarn heind in da friia seind mia daun ooi hiazzant hukkan mia in dea schtubn fo uan buarn dea wos inta dar woucha en Wian hakklt am wochnend kimmat ea si oilwaal um sein wai ind de pflanzlan a heind wiada ind mia seind mid dea naanl alloan dia muida tuat kropfa mocha da bui muiss no in wosn maan i fazööl eng a bleads gschichtl deas wo mia net ausn schedl naussi geat tui fei zuilousn – woast de sau hoit nuit geaum oftn fuig neim aun wuig – hir nix möön weutn dea laten guifn weat naha keufen – poin feut doiktn oftn gaun schuikn weat kuifn den sau… olsat saig i – mia haumb di nit gmui farschtaunda nuisa sau hoit nuit geaum oftn fuig nim aun wuig hir nix möön weutn dea laten guifn – naha weatn kuifn zweng meina meissn mia schuibm s faadl… mia woggln min schädl hini and heri buarn mhmmm …nochad nuisa faddl follant zuit schui gwen haun i gnedi aounghéibt en aompa zan laarn …oftn säig i weul i haun gmui – si is gföüt mhmmm i muiss gugizzn mhmmm i piin gwéin am föld – wults an wai? prooscht dass de gurgl net farooscht! mei liabsti fo Minga draustn hod offtn ols fuul obgegneisst
ÜBERSETZUNG INS HOCHDEUTSCHE
Zu Besuch in Illmitz das ist ein schönes Dorf als Bub bin ich mit meinen Eltern dann hin mit einer Freundin vor dem Hauptplatz macht die Hauptstraße einen linken Winkel also einen rechten nach links und führt dann zum nächsten Dorf heute in der Früh sind wir dann hin(unter) jetzt hocken wir in der Stube von einem Bauern der unter der Woche in Wien arbeitet am Wochenende kümmert er sich immer um seinen Wein und die Pflanzen auch heute wieder und wir sind mit der Oma allein die Mutter macht Krapfen der Bub muss den Rasen mähen ich erzähl euch eine blöde Geschichte die mir nicht aus dem Kopf geht hör nur zu woast de sau hoit nuit geaum oftn fuig neim aun wuig – hir nix möön weutn dea laten guifn weat naha keufen – poin feut doiktn oftn gaun schuikn weat kuifn den sau… also sage ich – wir haben dich nicht gut verstanden nuisa sau hoit nuit geaum oftn fuig nim aun wuig hir nix möön weutn dea laten guifn – naha weatn kuifn meintwegen müssen wir das Ferkel schieben wir wackeln mit dem Kopf hin und brummen mhmmm danach unser Ferkel follant zuit schui gwen habe ich begonnen den Eimer schnell zu leeren …dann sage ich weil ich habe genug – mir reicht es mhmmm ich kriege Schluckauf mhmmm ich bin am Feld gewesen – wollt ihr einen Wein? Prost damit die Gurgel nicht verrostet! meine Freundin aus München (draußen) hat alles verstanden
i schtee aun deara bidn fo insan brunn glei nebm da kiara fo da gmeinti ind i loss es wossa en mein grui rinna offtn schteat a maun néibm mia – daumits du di ausdakenna tuast deas wossa fon insriga kwölln is eiskolt gaunz füül gsund fia insrige niandln de waumpn de bloudan olsa tuas fei füül tschechan insrige gmoa is hundart-siab-zian meta iban meea oba des wossa fo insara kwölln kimmt aus hundart-fiiri-dochzg meta des hoast dass mia insa wossa ausn meea aussi huln tan olsa tuats a wengale solzich schmekka owa gee des haun i nit gwisst
ÜBERSETZUNG INS HOCHDEUTSCHE
UNSER BRUNNEN ich stehe an der Pipe von unserem Brunnen gleich neben der Kirche der Gemeinde und lasse das Wasser in meinen Krug rinnen dann steht ein Mann neben mir – damit du dich auskennst das Wasser von unserer Quelle ist eiskalt sehr sehr gesund für unsere Nieren den Bauch die Blase also trink es nur viel unsere Gemeinde liegt hundertsiebzehn Meter über dem Meer aber das Wasser unserer Quelle kommt aus hundertvierundachtzig Metern das heißt dass wir unser Wasser aus dem Meer herausholen also schmeckt es ein wenig salzig aber geh das habe ich nicht gewusst
Kennts es den Wåsnschtoffl ned? A sötsaums Wesn, geht de Red, woar hoiwat Mensch, hoib Wåssawesn. Zwaa Fischa san im Schüüf draußt gwesn und haum nan gfaungan mid an Netz. Wiar der hot ausgschaut, woar ka Hetz! Recht klaa, mit Schwimmheit zwischn d’Finga (do muasst di fost zan Hinschaun zwinga), gaunz vuller Schlaumm, de Nägl laung, de Hoar vafülzt, dass an wird baung, mit klaane Augn, da Mund gaunz blau, schtöllt große weiße Zähnt zur Schau. De Fischer haum no vuar da Nocht des Mannderl schnöö zum Schloss hinbrocht, ins Schloss, då, wo da Füarscht hot gwohnt. Der hot de Fischer reich belohnt und hot des Mannderl Stefan gnennt. Von weither san de Leit hergrennt – se haum den Schtoffel aunschaun woilln und woitn eam Bewundrung zoilln. Am Aunfang hot er Grås nur gfressen und Fresch von Schlossteich mit Genuss. S woar laung, bis er wos Kochts håt gessen und gredt hat er eascht ganz am Schluss. De Fiaschtntochter håt er megn, de håt er no am liabstn gsegn, weu de hot freindlich mit eahm gredt. Wia dann des Joahr zu Ende geht, då håt des Madl Hochzeit ghoitn. De woit da Schtoffl mitgestoitn. Er wollt a große Freid ihr måchn und håt an Korb – ihr werds jetzt låchn – zur Hochzeitståfl einatrågn: Mit Fresch und Krotn und so Såchn! De håt er auf de Tafel gschitt, dass ålle Gäst im Sauseschritt davongrennt san vor Schreck und Graus. Da Schtoffl kennt si erscht net aus, daunn schaumt er si und rennt zum Teich, hupft eini und schwimmt zruck sogleich übern Kanal zum Neusiedler See durch Schüülf und Wåsen klingt sein Ade … Und er woar derartig verlegn, dass kaana eahm je wiedagsegn.
ANMERKUNG: Der Waasen ( ungarisch Hanság) ist ein ehemaliges Flachmoor im Südosten des Seewinkels, der über den Einserkanal entwässsert wird.
In de Weinberg von Klaahöflein, do gibts an Schtaa, den Kümmerlingschtaa, so wia eahm d’Leit nennan. Fåst maunnshoch is der Grenzschtaa, olles aundre ois klaa, va dem geht de Red, er vaneigt si in da Fruah vuam erschten, der fleißi zur Oarbeit tuat rennan.
A Weinbaua hot za sein Buam amoi gsågt: »Schee warads, waunn i no des Wunda dalebert, dass da Kümmerlingschtaa si vor deiner, waunns tågt, ois easchtm vabeigt! Seppl, waunns des nua gebert.«
Da Seppl tat gern wissen, ob wås draun is aun der Mär und geht mit ana Deckn zan Grenzschtaa auf d‘ Nåcht. Durt legt er si nieda zan Schloffn und hofft, dass, waunn wer daherkummt, er schnö gnua erwåcht, dass ois earschta am Schtaa er voabeigaungan wär. Boid nach Mitternåcht heart er daunn Schriat und a Låchn, und a gaunz oiter Maunn mit Blauschurz und Buttn geht ois earschter vorbei, do kaunn ma nix måchn! Der Kümmerlingschtaa, siacht er aus seiner Suttn, tuat si gaunz tiaf vaneign, sowås siacht ma net oft! Jetzt mecht da Sepp wissen, wer der Oide denn woar? Er siacht, wia der Oide jedn Weinstock berührt und an Segnsspruch flüstert, und då wird eam kloar: Des muaß wohl der uroite Leseähnl sein. Wann der kummt, daunn gibts guate Erntn beim Wein!
Am nächstn Tag woarn daunn de Weinbeern schon zeitig scheen gschmackig und siaß, gaunz groß und voi Såft, der gwiss dem Wein nåcha Berühmtheit vaschåfft. Deswegn måcht der Sepp die Verbeugung nicht schtreitig dem Lesähnl, und vor dem ziagt er den Huat: Da Kümmalingschtaa waas gaunz guat, wås er tuat!
ANMERKUNG:
Die Prosafassung dieses Märchens ist hier nachzulesen: